کارت نباشد
اگر رسم، رسم فراموشی ست،
اگر می آیند،
می مانند،
و روزی ناگهان
بی هیج دست خطی....
می روند...
کارت نباشد بانو،
تو!خودت باش...
با تمام مهربان هایت،
تو!خودت باش...
با چشمانت باور کن،
خدا هم از خلقتشان
حیران است...
تو! بمان و باور کن،
دو قدم مانده به ناامیدی "خدا" می رقصاند
تمام دنیا را
به ساز عاشقانه هایت ...
"عادل دانتیسم"
برچسب : نویسنده : asabke-zendegiic بازدید : 98